Αν δεν υπήρχαν τα blogs και η λυσσασμένη άμυνα του εναντίων του ΔΝΤ του μνημονίου και της κυβέρνησης του, όλα γύρω μας θα ήταν διαφορετικά. Τα γνωστά παπαγαλάκια θα κοίμιζαν το κόσμο καθημερινά από τα κλασικά ΜΜΕ τα όποια θα ανταγωνίζονταν αναμεταξύ τους για το πιο είναι το μεγαλύτερο κανάλι της χούντας
και ποιο έχει τις πιο καλές πληροφορίες, ή ποιο παίρνει τα πιο πολλά λεφτά από την παρούσα “νέα τάξη πραγμάτων”.
Όλα θα ήταν μέλι γάλα το ΔΝΤ θα έκανε μπίζνες, οι τούρκοι θα έκαναν μπίζνες, πετρέλαιο στο αιγαίο δεν θα υπήρχε, μαζί θα τα είχαμε φάει τα λεφτά, οι εργαζόμενοι θα ήταν λαμόγια που χρεοκόπησαν την χώρα και ο Στρος Καν θα ήταν ο θειος του Γιώργου από την Αμερική με τα πολλά λεφτά.
Το μνημόνιο θα ήταν μηχανισμός σωτηρίας ο Παπανδρέου σωτήρας, η τρόικα σύμβουλοι του πρωθυπουργού, ο Καραμανλής θα παρέδιδε το θρόνο του σε κάποιο τοποτηρητή, ο Νίκος Παπανδρέου θα ετοιμάζονταν για διάδοχος και κουτάλα θα άλλαζε χέρια μεταξύ τους ανά εφταετία.
Και είναι απόλυτα κατανοητό ότι οι πολιτικοί στην μεγάλη τους πλειοψηφία σνομπάρουν και αποφεύγουν, δεν ασχολούνται με τα blogs παρά μόνο για να παραστήσουν ευκαιριακά τους bloggers. Μιλώντας πάντα για την πλειοψηφία και όχι για όλους θα λέγαμε ότι θεωρούν τα blogs γραφικότητα, παραξενιά, τα ταυτίζουν με εκβιασμούς και γενικός με το πόπολο. Ετσι επιλέγουν να συνομιλουν με την άρχουσα κάστα. Περιχαρακωμένοι συνεχίζουν να μιλούν μεταξύ τους, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εκδότες, κανόναρχος, διευθυντές ειδήσεων, όλοι τους σε ένα παράλληλο συμπάν στο οποίο έχουμε εισβάλει και τους παίρνουμε φαλάγγι μέρα με την μέρα.
Είναι προφανώς πολύ πιο δύσκολο να «συνδιαλαγείς» με τα χιλιάδες blogs και απείρως δυσκολότερο από το να κάνεις μια διευθετισούλα εφοριακή ταμειακή ή άλλου τύπου με τα 5-6 κλασικά ΜΜΕ.
Σίγουρα υπάρχουν μεταξύ μας και συμφέροντα και σίγουρα διάφοροι δημοσιογράφοι μες τον χαμό εξασκούν το παλιό καλό παιχνίδι της επιρροής και της στημένης είδησης. Αλλά υπάρχουν χιλιάδες ιστολογία και φωνές και τέλος πάντων μεγαλύτερη αμεσότητα και διαδραστικότητα από το να βλέπεις TV.
Και εάν στην Ελλάδα τα Blogs γιγαντώθηκαν είναι γιατί στην Ελλάδα το παιχνίδι της ενημέρωσης ήταν στημένο κλειστό και οι πολίτες ευφυέστεροι από αυτό το σύστημα.
Σίγουρα τα περισσότερα blogs δεν ενημερωτικά αλλά μάλλον opinion makers. Όμως είναι πολύ πιο αυθεντικοί από τον Τσίμα τον Καψή τον Πρετεντέρη τον Χατζηνικολάου τον Τράγκα την Μακρή. Στα blogs δεν υπάρχουν ολοκληρωμένα σχέδια που φτάνουν να ορίζουν κυβερνητικά επιχειρηματικά ή πολιτικά σχέδια αλλά μικρές στιγμές γεμάτες θυμικό και ένταση. Ακόμη είναι σίγουρο είναι ότι εδώ μια είδηση δεν θα θαφτεί ποτέ. Είναι αδύνατον να αποσιωπηθεί. Ακόμη και ως υπερβολή η είδηση θα βγει και θα τεθεί στην διάθεση όλων.
Και σίγουρα την επόμενη δεκαετία θα υπάρχουν απείρως περισσότερα blogs και ίσως ελάχιστα ενημερωτικά τηλεοπτικά κανάλια ή μέσα συγκέντρωσης και διασποράς πληροφορίας. To MME του μέλλοντος, μοιάζει να είναι περισσότερο info-provider και λιγότερο διαπλεκομμένος διαμορφωτής γνώμης. Αυτό τον ρόλο παίζουν ήδη τα διαδικτυακά τμήματα των εφημερίδων όπου απλώς υπάρχει μια συνεχής ροη ειδήσεων.
Η συγκέντρωση εξουσίας σε λίγους ισχυρούς που έγινε δυνατή δια μέσου της μοναδικής τηλεόρασης που επέτρεψε και την συγκεντρωση ισχύος, αμφισβητείτε πλέον ανοιχτά ως τάση καθώς ενημερωτικό μέσο γίνεται ο προσωπικός υπολογιστής. Κάθε αναγνώστης προσδίδει δύναμη στα ιστολόγια και κάθε νέος αναγνώστης είναι μια μικρή νίκη εναντίων της διαπλοκής.
Κλείστε λοιπόν ένα κανάλι και ανοίξτε χίλια Blogs. Είναι μικρές καθημερινές νίκες υπέρ της Δημοκρατίας είναι ακτιβισμος κίνημα που αλλάζει τον κόσμο και δίνει φωνή σε έναν κόσμο που ήταν σιωπηλός επι πολλά χρόνια.
http://papaioannou.wordpress.com/
